راه حل اول:
با توجه به رابطهی $Q=mc\Delta \theta $ و یکسان بودن $\Delta \theta $ براي تمام گویها، هر گوی كه $mc$ (ظرفیت گرمایی) بيشتری داشته باشد، گرمای بيشتری نيز نياز خواهد داشت:
گوی مسی 100گرمی $mc=0/1\times 400=40\frac{J}{K}$
گوی مسی 200 گرمی $mc=0/2\times 400=80\frac{J}{K}$
گوی آلومینیومی 100 گرمی $mc=0/1\times 900=90\frac{J}{K}$
گوی آلومینیومی 200 گرمی $mc=0/2\times 900=180\frac{J}{K}$
راه حل دوم:
در مقايسهی گویهای $100g$ و $200g$ مسی، گوی $200g$ گرمای بيشتری نياز دارد. بهطور مشابه در مقايسهی گویهای آلومينيمی نيز، گوی $200g$ گرمای بيشتری نياز دارد. از طرفی در مقايسهی گوی $200g$ مسی و گوی $200g$ آلومينيمی، آن گوی كه گرمای ويژهی بيشتری دارد به گرمای بيشتری نيز نياز خواهد داشت؛ پس گوی $200g$ آلومينيمی گرمای بيشتری نياز دارد.