1‏) در آزمایش اول ایوری و همکارانش نتیجه گرفته شد که پروتیئن‌ها ماده‌ی وراثتی نیستند، زیرا در این آزمایش آن‌ها ابتدا از عصاره‌ی استخراج‌شده از باکتری‌های کشته‌شده‌ی پوشینه‌دار استفاده کردند و به کمک پروتئاز (آنزیم‌های تخریب‌کننده‌ی پروتئین)، تمامی پروتئین‌های موجود در آن را تخریب کردند.

2‏) در آزمایش دوم ایوری عصاره‌ی استخراج‌شده از باکتری‌های کپسول‌دار کشته‌شده را در یک گریزانه (سانتریفیوژ) با سرعت بالا قرار دادند و مواد آن به صورت لایه‌لایه جدا کردند. با اضافه کردن هر یک از لایه‌ها به صورت جداگانه به محیط کشت باکتری فاقد پوشینه، مشاهده کردند که انتقال صفت فقط در لایه‌ای انجام می‌شود که در آن دنا وجود دارد.

3‏) در آزمایش سوم ایوری، عصاره‌ی باکتری‌های پوشینه‌دار کشته‌شده را استخراج و آن را به چهار قسمت تقسیم کردند و به هر قسمت آنزیم تخریب‌کننده‌ی یک گروه از مواد آلی را اضافه کردند، سپس هر کدام را به محیط کشت حاوی باکتری بدون پوشینه‌ی زنده منتقل و اجازه دادند تا فرصتی برای انتقال صفت و رشد تکثیر داشته باشند. مشاهده شد که در تمامی ظروف انتقال صورت می‌گیرد به‌جز ظرفی که حاوی آنزیم تخریب‌کننده‌ی دنا است.

4‏) در تمامی آزمایشات ایوری و همکارانش، به منظور اثبات فرایند انتقال صفت در باکتری‌ها، از باکتری‌های بدون کپسول زنده استفاده شد.