1) در حرکت روی خط مستقیم با شتاب ثابت، ممکن است سرعت و شتاب همعلامت نباشند. مثلاً اگر سرعت اولیه مثبت و شتاب منفی باشد، جسم در ابتدا به سمت جلو حرکت میکند، اما ممکن است سرعتش در لحظهای از زمان صفر شود و بعد از آن مسافت جلو رفته را به عقب بازگردد.
2) تنها شرط لازم و کافی برای تساوی اندازه ی بردار جابهجایی و مسافت این است که سرعت (اندازه و جهت) در طول حرکت ثابت باشد، به عبارت دیگر شتاب صفر باشد.
3) از طرفی هر حرکتی که روی خط مستقیم انجام بپذیرد جابهجایی و مسافت یکسان ندارد چون ممکن است جسم در این خط مستقیم بارها تغییر جهت دهد و جلو و عقب برود و حتی به نقطهی آغازین حرکت برگردد.
4) اصولاً هنگامی جابهجایی با مسافت برابر است که حرکت جسم با سرعت ثابت (دقت کنید که سرعت بردار است، وقتی میگوییم سرعت ثابت یعنی هماندازهی سرعت و همجهت سرعت، ثابت باشد) انجام بپذیرد. خیلی از اوقات حرکتهای شتابداری داریم که در آنها تندی (اندازهی سرعت) ثابت است و این جهت سرعت است که تغییر میکند. (مثل حرکت دایرهای) در این موارد مسافت همیشه از جابهجایی بیشتر است.