بیاییم گزینه‌ها را بررسی کنیم:

رفاه و رونق اقتصادی - از رونق افتادن بازرگانی داخلی و خارجی در مسیرهای زمینی و دریایی
اشتباه است؛ چون عامل اصلی دوام امویان در اندلس رفاه اقتصادی نبود، بلکه بیشتر به قدرت نظامی و سرکوب شورش‌ها مربوط بود.

سرکوب شورش‌های خارجی - عدم اتحاد و انسجام خاندان‌های مسلمان بر سر کار آمده
اشتباه است؛ امویان در اندلس بیشتر با شورش‌های داخلی مسلمانان مواجه بودند تا خارجی.

دفع حملات مسیحیان - از رونق افتادن بازرگانی داخلی و خارجی در مسیرهای زمینی و دریایی
اشتباه است؛ دفع حملات مسیحیان از عوامل مقاومت بود، اما عامل اصلی بقای آن‌ها در برابر عباسیان نبود.

سرکوب شورش‌های داخلی - عدم اتحاد و انسجام خاندان‌های مسلمان بر سر کار آمده
درست است؛ امویان اندلس با اتکا به نیروی نظامی و سرکوب شورش‌های داخلی توانستند حکومت مستقل ایجاد کنند، اما پس از سال 422ق به دلیل اختلافات داخلی و نبود اتحاد میان خاندان‌های مسلمان، قدرت سیاسی و نظامی اندلس رو به ضعف و انحطاط رفت.

پس پاسخ درست: گزینه 4 ✔