انسان در این دیدگاه، صرفاً یک موجود طبیعی پیچیده‌تر از سایر موجودات دانسته می‌شود ـ ارزش بودن مهربانی و فدکاری و ... قابل فهم نیست ـ بر توانایی و خلاقیت افراد در ساختن جهان اجتماعی تأکید می‌کنند.

می‌خواست انسان را بر جامعه مسلط کند او را مغلوب جامعه ساخت ـ اغلب معنای کنش و آنچه درون انسان می‌گذرد را نادیده می‌گیرد ـ بیشتر مطالعات آن به توصیف خصوصیات و رفتارهای قابل مشاهده محدو می‌شوند.

با یکسان دانستن نظم اجتماعی و نظم اجتماعی و نظم طبیعی، اراده و خلاقیت انسان‌ها را نادیده می‌گیرد ـ آگاهی و معناداری را مهم‌ترین ویژگی کنش اجتماعی می‌دانند ـ تمام معانی و ارزش‌ها ساخته و پرداخته اراده‌های افراد، گروه‌ها و فرهنگ‌ها است.

در جامعه‌شناسی تبیینی، ضدارزش بودن کینه‌توزی و خودخواهی قابل مشاهده و فهم نیست ـ به ساختارهای اجتماعی و تأثیر این ساختارها بر زندگی افراد کم‌توجهی می‌شود ـ ملاک و معیاری برای ارزیابی نظام‌های سیاسی و ارزش‌ها ارائه نمی‌کند.