با توجه به محتوای کتاب و توضیح آیه «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»، تحلیل گزینه‌ها به شکل زیر است:

1) تمام موجودات (وجود) خود را از خدا می‌گیرند.
در متن آمده که: «هر چیزی است که سبب پیدا و آشکار شدن و سبب پیدایی و آشکار شدن چیزهای دیگر می‌شود.» پس این گزینه صحیح است.

2) خداوند روشن‌کننده تمام هستی است.
در متن گفته شده که خداوند نور آسمان‌ها و زمین است، یعنی روشن‌کننده و هستی‌بخش آن‌ها. این هم صحیح است.

3) هر چیزی در این جهان، بیانگر وجود خالق و آیه‌ای از آیات الهی محسوب می‌شود.
مطابق با متن: «در واقع، هر موجودی در حد خودش تجلی آیات الهی محسوب می‌شود». پس این نیز درست است.

4) هر موجودی در حد خودش تجلی‌بخش خداوند و نشانگر حکمت، قدرت، رحمت و سایر صفات الهی است.
در متن آمده: «در واقع، هر موجودی در حد خودش تجلی آیات الهی محسوب می‌شود»، اما اشاره‌ای به تمام صفات الهی مانند حکمت، قدرت، رحمت و... نشده است. این قسمت برداشت فراتر از متن است.

پاسخ درست: گزینه 4
چون مفهوم «نشانگر تمام صفات الهی» در آیه و متن دیده نمی‌شود.