1) لا خَیرَ  فِي قولٍ إلّا مَعَ الفِعلِ.        (هیچ خیری در گفتار نیست مگر اینکه با عمل همراه باشد.)
ترجمه درست  است ،زیرا «لا خَیرَ» : هیچ خیری نیست، «مَعَ الفِعلِ»: با عمل همراه باشد، درست معنا شده است.
2) سَوفَ أستَلِمُ نُقودي مِنکَ بَعدَ رُجوعي.      (پول‌هایم را بعد از بازگشت از تو پس می‌گیرم.)
ترجمه نادرست  است ،زیرا «سَوفَ أستَلِمُ»: پس خواهم گرفت، نادرست معنا شده است.
3) مَن کَثُرَ کلامَهُ کَثُرَ خَطؤهُ.                  (هرکس سخنش زیاد باشد، خطایش زیاد می‌شود.)
ترجمه درست  است ،زیرا « کَثُرَ »: زیاد باشد ، « خَطؤهُ » : خطایش ،درست معنا شده است.
4) کانَت مِیاهُ البَحرِ هادِنَةٌ، فَظَهَرت سَحابَةٌ.     (آب‌های دریا آرام بود، ناگهان ابری آشکار شد.)
ترجمه درست است، زیرا « هادِنَةٌ »: آرام ، « سَحابَةٌ » : ابری، درست معنا شده است.