کدام گزینه با بیت زیر قرابت معنایی کمتری دارد؟
«کمال است در نفس انسان سخن / تو خود را به گفتار ناقص مکن»
1 )
تا مرد سخن نگفته باشد / عیب و هنرش نهفته باشد
2 )
پس چو چنین است سخن جان ماست / و آنگه بدو زنده بود زان ماست
درشتی ز کس نشنود نرم گوی / سخن تا توانی به آزرم (حیا) گوی
4 )
زنده بهجز آدمیان نیست کس / کادمی از ناطقه زنده است و بس