هم گوش درونی و هم گوش بیرونی توسط پردههایی نازک از گوش میانی جدا شدهاند. گوش بیرونی توسط پردهی صماخ و گوش درونی توسط پردهی دریچهی بیضی از گوش میانی جدا میشود. در گوش درونی گیرندههای حسی مژکدار از نوع شنوایی و تعادلی وجود دارند که به دنبال حرکت مایع (نوعی محرک مکانیکی) تحریک میشوند. در گوش بیرونی نیز در درون پوست آن، گیرندههای حس پیکری از نوع مکانیکی (تماسی، فشار و ...) وجود دارند که با محرک مکانیکی تحریکپذیر هستند.
1) تنها بخش حلزونی گوش درونی در تشکیل عصب شنوایی نقش مستقیم دارد.
2) گوش درونی برخلاف گوش بیرونی در تمام بخشهای خود توسط استخوان جمجمه (نوعی استخوان پهن) محافظت میشود.
3) فقط در مجرای گوش بیرونی، غدههایی وجود دارند که به ترشح مواد موممانند میپردازند.