روشنگری در سده‌های هفدهم و هجدهم علی رغم اینکه با شناخت عقلی همراه است، به دلیل اینکه وحی را نمی‌پذیرد، به دئیسم ختم می‌شود.

اینکه فرعون از خواسته‌های نفسانی خود تبعیت می‌کرد و برای توجیه رفتار و موقعیتی که داشت، خود را انسانی دنیوی معرفی نمی‌کرد، دلالت بر نتیجه منطقی سکولاریسم یعنی اومانیسم دارد و رفتار فرعون را می‌توان به فرعونیت آشکار ترجمه کرد.

در جهان غرب که سکولاریسم به صورت جهان بینی غالب درآمده است، دین داران، ناگزیرند هنجارها و رفتارهای دینی خود را با تفاسیر دنیوی و این جهانی توجیه کنند، مثلاً به مطابقت دادن حرکات نماز با حرکات ورزشی می‌پردازند و از مفید بودن نماز برای سلامت بدن سخن می‌گویند.

در سده‌های نوزدهم و بیستم روشنگری به شناخت حسی و تجربی محدود شد نوعی علم تجربی سکولار پدید آمد و این نوع علم، صرفاً به صورت دانش ابزاری در خدمت اهداف دنیوی انسانی قرار گرفت.