بعد از ابن‌سینا و گذشت سالیان، برخی فلاسفه این سؤال را مطرح کردند که: حال که آن شیء خارجی که منشأ پیدایش دو مفهوم متغایر در ذهن ما شده، یکی است، این یک شیء واقعاً و حقیقتاً مصداق کدام یک از این دو مفهوم است؟ وجود یاماهیت؟

بنابراین اگر در پاسخ به این سؤال بگوییم که واقعیت واحد خارجی، مصداق هر دو است (هر دو اصیل‌اند)، یعنی آن واقعیت واحد، هم وجود واقعی است و هم ماهیت واقعی، پس آن واقعیت واحد، دو واقعیت است و در حقیقت، واحد نیست و وحدتی در جهان باقی نخواهد ماند. (رد گزینۀ 3)

گزینۀ 2: حتی اگر هر دو اصیل باشند هم می‌توانند همچنان هر دو در ذهن با هم مغایر باشند.گزینۀ 4: اصالت ماهیت به معنای جزئیت وجود برای ماهیت یا عینیت این دو نیست. اصالتِ یک مفهوم، یعنی اگر آن مفهوم برگرفته از واقعیت باشد، آن واقعیت، مصداق حقیقی و واقعیِ خود آن مفهوم است؛ بنابراین اصالت به معنای مصداق واقعی داشتنِ مفاهیمِ صرفاً ذهنی و بی ارتباط با واقعیت نیست. مثلاً اگر تصوری به جای انتزاع از واقعیت، بر اساس خیال پردازی برای ما شکل گرفته باشد، حتی اگر وجود و ماهیت، هر دو اصیل باشند هم این تصور، مصداق واقعی نخواهد داشت.

درس11/صفحه92و93