پودوسیت‌ها، با پاهای خود اطراف مویرگ‌های کلافک را احاطه کرده‌اند. شکاف‌های باریک متعددی که در فواصل بین پاها وجود دارد، به خوبی امکان نفوذ مواد را به گردیزه فراهم می‌کند.
نکته: وجود شکاف‌های تراوشی در پودوسیت‌ها، میزان نفوذپذیری دیوارهٔ داخلی کپسول بومن را افزایش می‌دهد.
بررسی سایر گزینه‌ها:

1) مویرگ‌های گلومرول، منافذ بزرگی (نه کوچک) در دیوارهٔ خود دارند و بنابراین، امکان خروج مواد از آن‌ها به خوبی فراهم است.
پروتئین‌ها به علت اندازهٔ بزرگی که دارند، به‌طور معمول نمی‌توانند از این منافذ عبور کنند.
۲) برای این که فشار تراوشی به حد کافی زیاد باشد، سازوکار ویژه‌ای برای گلومرول (کلافک) در نظر گرفته شده است؛ قطر سرخرگ آوران، بیش‌تر از قطر سرخرگ وابران است و این، فشار تراوشی را در مویرگ‌های گلومرول افزایش می‌دهد. در نتیجه، کاهش قطر سرخرگ آوران، میزان فشار تراوشی و تراوش را کاهش می‌دهد.
۴) مواد مفید دوباره باید به خون باز گردند، این فرایند را بازجذب می‌نامند. به محض ورود مواد تراوش شده به لولهٔ پیچ‌خوردهٔ نزدیک (نه کپسول بومن)، بازجذب آغاز می‌شود.