سؤال: استدلال افرادی که دنیا را به صورت مطلق مذموم شمرده‌اند چیست؟

باید در دنیا به اندازه‌ی گذران زندگی تلاش کرد.
این نگاه معتدل و درست دین است، نه نگاه مطلق‌انگار. کسانی که دنیا را مطلق مذموم می‌دانند، چنین اعتدالی ندارند.

اصلاً نباید به دنیا دل بست.
این هم توصیه اخلاقی است، ولی هنوز به معنای «مطلق مذموم دانستن دنیا» نیست؛ چون می‌شود دل نبست و در عین حال از دنیا استفاده درست کرد.

ارزش انسان به استفاده نکردن از امکانات دنیا است.
این دقیقاً نگاه افراطی و مطلق‌گرایانه است؛ یعنی دنیا فی‌نفسه بد است و هر چه کمتر از آن استفاده کنی ارزشمندتری. همین استدلال کسانی است که دنیا را مطلقاً نکوهش می‌کنند. ✅

دنیا را برای آخرت می‌خواهند.
این نگاه درست و مثبت دینی است (دنیا مزرعه آخرت). این هم اعتدال است، نه نگاه مطلق مذموم.

نتیجه:
فقط گزینه 3 با صورت سؤال («مطلق مذموم») تطبیق دارد.