بیایید یک تحلیل دقیق و بررسی از گزینه‌ها انجام دهیم

مفاهیم کلیدی:

منطقه اشباع:
در این منطقه، تمام فضاهای موجود در خاک با آب پر شده است. منطقه اشباع در عمق‌های پایین‌تر خاک قرار دارد و به طور معمول در زیر سطح ایستابی است.

منطقه غیر اشباع:
در این منطقه، فضاهای خاک هنوز به طور کامل با آب پر نشده است و بخش‌هایی از این فضاها توسط هوا اشغال شده‌اند. این منطقه معمولاً به سطح زمین نزدیک‌تر است و به همین دلیل، جایی است که آبی که وارد خاک می‌شود، می‌تواند به راحتی نفوذ کند.

سطح ایستابی:
سطح ایستابی به سطحی گفته می‌شود که آب از آن پایین‌تر نمی‌رود و اشباع کامل در این عمق اتفاق می‌افتد. این سطح معمولاً در منطقه اشباع قرار دارد.

لایه نفوذ ناپذیر:
این لایه معمولاً در عمق‌های زیاد است و آب نمی‌تواند از آن عبور کند. این لایه در واقع در زیر سطح ایستابی قرار دارد.

بررسی گزینه‌ها:

منطقه اشباع:
این منطقه شامل آب‌های زیر سطحی است که فضاهای خاک را پر کرده است. منطقه اشباع به‌طور طبیعی در عمق خاک قرار دارد و از سطح زمین دورتر است.
نتیجه: نادرست است، چون منطقه اشباع معمولاً زیر سطح زمین و منطقه غیر اشباع است.

منطقه غیر اشباع:
این منطقه نزدیک به سطح زمین است، زیرا هنوز به طور کامل با آب اشباع نشده است. در این ناحیه، ترکیبی از آب و هوا در فضاهای خاک وجود دارد و آبی که به داخل خاک نفوذ می‌کند، در این منطقه قرار می‌گیرد.
نتیجه: این گزینه صحیح است.

سطح ایستابی:
سطح ایستابی همان‌طور که گفته شد، سطحی است که زیر آن آب به‌طور اشباع قرار دارد. این سطح از نظر عمق نسبت به سطح زمین پایین‌تر است.
نتیجه: نادرست است، زیرا سطح ایستابی معمولاً در عمق خاک قرار دارد.

لایه نفوذ ناپذیر:
این لایه در اعماق خاک قرار دارد و جلوی عبور آب را می‌گیرد. به همین دلیل، این لایه نیز از سطح زمین دورتر است.
نتیجه: نادرست است، زیرا این لایه معمولاً در عمق‌های خاک قرار دارد.

نتیجه‌گیری:

گزینه 2 (منطقه غیر اشباع) صحیح است.