در تارهای قرمز (کند) مقدار میوگلوبین (رنگدانهٔ قرمز) بیشتر از سایر تارهاست. این تارها بیشتر انرژی خود را از تنفس هوازی به دست می‌آورند، پس چرخهٔ کربس در آن‌ها رخ می‌دهد و مهار نمی‌شود.
بررسی سایر گزینه‌ها:
1: تارهای تند نسبت به تارهای کند در مدت زمان کمتری باید منقبض شوند و در نتیجه فعالیت آنزیمی سر میوزین در آن‌ها بیشتر است. تارهای سفید (تند) در اثر فعالیت، زودتر از تارهای کند خسته می‌شوند.
3: تارهای کند بیشتر انرژی خود را از تنفس هوازی به دست می‌آورند. همان‌ طور که می‌دانید در تنفس هوازی میزان انرژی آزاد شده از مواد غذایی مانند گلوکز، از تنفس بی‌ هوازی بیشتر است.
در تارهای کند، سرعت کوتاه‌ شدن سارکومرها کندتر است.
4: تارهای تند نسبت به تارهای کند در مدت‌ زمان کمتری باید منقبض شوند و در نتیجه سرعت خروج یون‌های کلسیم از شبکهٔ سارکوپلاسمی (آندوپلاسمی) آن‌ها بیشتر است. در تارهای سفید (تند)، میتوکندری‌های (ساختارهای دوغشایی) کمتری حضور دارند. (نقد گزینه: لفظ شبکهٔ سارکوپلاسمی از نظام قدیم آورده شده و در کتاب نظام جدید وجود ندارد.)