«عندما لا تشعر بخوف فی أعماق ضمیرک إلّا الخوف من الله، عندئذ قد توکّلت علیه حقاً!»:
1 )
آن زمان به خدا اعتماد واقعی داری که در درونت هیچ ترسی جز ترس از خدا وجود نداشته باشد!
2 )
هر زمان ترسی، جز ترس از خدا در اعماق وجودت احساس نشد، پس آنگاه اعتماد تو فقط به خداست!
3 )
هر گاه در درونت، جز از خدا از هیچ کس ترسی نداشته باشی، پس آن زمان است که حقیقتاً بر خدا توکل داری!
وقتی که در اعماق وجودت ترسی، جز ترس از خدا احساس نکنی، در این زمان است که حقیقتاً بر خدا توکل کردهای!