هورمون‌های گلوکاگون، انسولین، اپی‌نفرین، نور اپی‌نفرین، کورتیزول، گاسترین، سکرتین، آلدوسترون، هورمون‌های جنسی (زنانه و مردانه‌ی مترشحه از قشر غدد فوق‌کلیه) و اریتروپویتین است.نکته: توجه کنید که در زنان همه‌ی هورمون‌های جنسی همواره فقط از حفره‌ی شکمی ترشح می‌شوند، اما در مردان هورمون جنسی مردانه می تواند در خارج از حفره‌ی شکمی و درون بیضه‌ها نیز تولید و ترشح شود. بیضه‌ها درون کیسه‌ی بیضه و در خارج از حفره‌ی شکمی قرار دارند. هورمون گلوکاگون باعث تجزیه‌ی گلیکوژن به گلوکز شده و گلوکز خوناب را افزایش می‌دهد. اپی‌نفرین و نوراپی‌نفرین که از بخش مرکزی غدد فوق‌کلیه ترشح می‌شوند نیز باعث افزایش گلوکز خوناب می‌شوند.

1‏) هورمون گاسترین از غدد معده و هورمون سکرتین از غدد دوازدهه ترشح می‌شوند. هورمون گاسترین با افزایش اسید معده اسیدیته‌ی کیموس را افزایش می‌دهد (یا pH آن را کاهش می‌دهد)، در حالی‌که سکرتین با اثر بر لوزالمعده باعث افزایش ترشح بیکربنات به دوازدهه و کاهش اسیدیته‌ی محیط دوازدهه و قلیایی کردن آن می‌شود.نکته: دقت کنید اسیدیته به معنای خاصیت اسیدی است و هر چه میزان pH کم‌تر باشد، میزان اسیدیته بیشتر می‌باشد.

2‏) دقت کنید که در غدد فوق‌کلیه که بالاترین غدد درون‌ریز حفره‌ی شکمی هستند، بخش قشری می‌تواند هورمون‌های جنسی زنانه و مردانه را در هر دو جنس ترشح کند. هورمون مترشحه از یاخته‌های درون‌ریز کلیه همان اریتروپویتین است که تأثیری بر ویژگی‌های جنسی ندارد. هورمون‌های جنسی بر ویژگی‌های جنسی مؤثرند.

4‏) هورمون مترشحه از یاخته‌های درون‌ریز کبد، اریتروپویتین و هورمون‌های جزایر لانگرهانس، انسولین و گلوکاگون هستند. اریتروپویتین همانند انسولین و برخلاف گلوکاگون بر یاخته‌های بنیادی مغز استخوان اثرگذار است.ترکیب: هورمون اریتروپویتین از گروه ویژه ای از یاخته‌های کبد و کلیه ترشح می‌شود و عامل اصلی تنظیم میزان تولید گویچه‌های قرمز است. یاخته‌های هدف این هورمون، یاخته‌های بنیادی میلوئیدی هستند.