سقراط: «اما این افترا که من منکر خدا باشم، وارد نیست. از تو می‌پرسم: آیا ممکن است که کسی صفات و امور مربوط به انسان را بپذیرد، اما منکر وجود انسان باشد؟ آیا کسی پیدا می‌شود که علم و قدرت و عدالت فوق بشری را قبول داشته باشد ولی وجود خداوند را منکر شود؟» ملتوس: «نه چنین شخصی پیدا نمی‌شود.» این استدلال نشان می‌دهد سقراط اعتقاد به امور مافوق بشری را نشانه باطل بودن ادعای ملتوس درباره اتهام انکار خدا می‌داند و نیز نشان می‌دهد اتهام سقراط تنها انکار خدا بود؛ نه انکار عالم مافوق بشری (رد گزینه ۲).

گزینه های ۱ و ۳: «مابعدالطبیعه» علم هستی شناسی است و مراد از «ماوراء الطبیعه»، مرتبه‌ای از عالم هستی است که ماورای طبیعت و جهان مادی است. درست است که ملتوس خورشید و ماه را موجودات الهی می‌دانست، اما باید توجه داشت که او خورشید و ماه را از جنس سنگ و خاک تصور نمی‌کرد؛ بلکه برای آن در ابعاد مافوق بشری قائل بود. لذا این احتمال وجود دارد که او به ماوراء الطبیعه هم باور داشته باشد و از مطالب بیان شده در دادگاه، بی‌اعتقادی او نسبت به ماوراءالطبيعه ثابت نمی‌شود. همچنین دفاعیات سقراط ربطی به نشان دادن تفاوت مابعدالطبیعه و ماوراءالطبیعه نداشت.