الف) ذات و سرشت انسان- قرب به خدا: درست است زیرا، خداوند دل و جان آدمی را به گونه ای آفریده که جز با نام و یاد او ، آرام نمی گیرد.
ب) مقصد و جایگاه نهایی انسان در دنیا – توکّل به خدا: نادرست است زیرا، مقصد و جایگاه نهایی انسان در دنیا – توکّل به خدا درست است اماخداوند دل و جان آدمی را به گونه ای آفریده که جز با نام و یاد او ، آرام نمی گیرد.
ج)رسیدن به خواستهها – داشتن هدف والا: نادرست است زیرا، رسیدن به خواستهها – داشتن هدف والا درست است اماخداوند دل و جان آدمی را به گونه ای آفریده که جز با نام و یاد او ، آرام نمی گیرد.
د) ترغیب به کار نیک – فطرت انسان : نادرست است زیرا، ترغیب به کار نیک – فطرت انسان درست است اماخداوند دل و جان آدمی را به گونه ای آفریده که جز با نام و یاد او ، آرام نمی گیرد.ص27