افزایش کربن دی‌اکسید و کاهش اکسیژن خون، از عوامل مؤثر در تنظیم تنفس‌اند.

در بصل النخاع گیرنده‌های حساس به افزایش کربن دی‌اکسید وجود دارد. در خارج از مغز (بیشتر در سرخرگ آئورت و سرخرگ‌های ناحیه گردن)، گیرنده‌هایی وجود دارند که به کاهش اکسیژن حساس‌اند.

بررسی سایر گزینه‌ها: گزینه 1: بصل النخاع و پل مغزی دو مرکز تنفس با تغییر آغاز و پایان دم در تغییر آهنگ تنفسی نقش دارند.

گزینه 2: مرکز تنفسی که در پل مغزی واقع‌شده است، با اثر بر مرکز تنفس در بصل النخاع، دم را خاتمه می‌دهد و می‌تواند مدت‌زمان دم را تنظیم کند، درصورتی‌که این مرکز فعالیت نکند، طول زمان دم افزایش و لذا تعداد تنفس در دقیقه کاهش می‌یابد! لذا این مرکز با توقف فرایند دم سبب افزایش تعداد دم و بازدم و لذا افزایش حجم تنفسی در دقیقه می‌شود. حجم تنفسی در دقیقه برابر است با حاصل‌ضرب حجم هوای جاری در تعداد تنفس در دقیقه.

گزینه 4: اگر شش‌ها بیش‌ازحد پر شوند، آنگاه ماهیچه‌های صاف دیواره نایژه و نایژک‌ها بیش‌ازحد کشیده می‌شوند که خطرناک است، دراین صورت، از این ماهیچه‌ها پیامی به مرکز تنفس در بصل النخاع ارسال می‌شود که بلافاصله دم را متوقف می‌کند.