همۀ عبارات، بیانگر ویژگی زبانی نثر در «دورهٔ صفویه» است؛ بهجز:
1 )
آن بانوی عظمی از شوهر رنجیده، از تبریز به سمرقند رفت.
2 )
چون خاطر خطیر خسرو جهانگیر از ضبط و ربط جرجان فراغت یافت؟
3 )
دست جوان ترکی را به دست گرفته، آمد به بقعه، مریدان را رشک غالب شد.
اکنون ای یارکان بدین حکمتهای من که همچون دواخانهای است، خود را بشویید.
تحلیل ویدئویی تست
تحلیل ویدئویی برای این تست ثبت نشده است!