1) محل برخورد خط استوا و نصف‌النهار مبدأ، مختصاتی با مشخصات صفر و صفر درجه خواهد داشت.

2) مدارها خطوطی هستند که به امتداد خط استوا (مدار صفر درجه) به دو سمت شمال و جنوب کرهٔ زمین کشیده می‌شوند و به مدارهای 0 تا 90 درجهٔ شمالی و مدارهای 0 تا 90 درجهٔ جنوبی تقسم می‌گردند.

3) نصف‌النهار مبدأ یا همان نصف‌النهار صفر درجه، نصف‌النهاری است که زمین را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. نصف‌النهارهای دیگر از 0 تا 180 درجه غربی و 0 تا 180 درجهٔ شرقی درجه‌بندی شده‌اند و زمین را به دو قسمت مساوی شرقی و غربی تقسیم‌ می‌کنند.

4) در قسمت روی سیارهٔ زمین، نصف‌النهارهای 0 تا 90 درجهٔ شرقی و 0 تا 90 درجهٔ غربی قابل رویت هستند.

5) در قسمت پشتی سیارهٔ زمین، نصف‌النهارهای 90 تا 180 درجهٔ شرقی و 90 تا 180 درجهٔ غربی قابل رویت هستند که مجموعاً محیط 360 درجهٔ زمین را شکل می‌دهند.

6) به موازات نصف‌النهار مبدأ که از گرینویچ می‌گذرد و صفر درجه است، در طرف دیگر زمین نصف‌النهار 180 درجه واقع شده است.

7) حالا اگر در محل برخورد خط استوا با نصف‌النهار مبدأ تونلی حفر کنیم که انتهای آن دقیقا آن سوی کره‌ٔ زمین باشد، دقیقاً در محل خط استوا با مدار صفر درجه و نصف‌النهار 180 درجه قرار خواهیم گرفت. پس مختصات جدید ما 0 و 180 درجه خواهد بود.

8) حال اگر فردی از تونل بیرون بیاید و سپس 90 درجه به سمت شمال حرکت کند یعنی در راستای نصف‌النهار به سمت شمال حرکت کرده و به قطب شمال رسیده است. 

9) با توجه به همهٔ موارد بیان شده، فرد موردنظر دقیقاً در نقطهٔ 180 درجه و 90 درجهٔ شمالی قرار دارد.