هیوم میگوید که بر اثر تکرار مشاهدهٔ دو پدیده مثل خورشید و روشنشدن زمین، در ذهن ما چنین تداعی میشود که خورشید «علت» روشنشدن زمین است. این تداعی چیزی جز یک امر روانی ناشی از توالی پدیدهها نیست. از این طریق است که ما عادت کردهایم چیزی را علت چیزی دیگر بنامیم. بنابراین نظریهٔ او درصدد تبیین چرایی باور عمومی آدمیان به اصل علیت است.
1- این نظریه گرچه باور به علیت را یک امر روانی میداند ولی درصدد تبیین نقش روان نیست.
3- هیوم علیت را عقلی نمیداند.
4- این نظریه چگونگی کشف علتهای طبیعی را بیان نمیکند، بلکه به چگونگی درک اصل علیت میپردازد.