دستگاه گردش خون حشرات (مثل زنبور) و سخت‌پوستان (مانند میگو) باز است و این جانوران فاقد مویرگ و شبکۀ مویرگی هستند.
بررسی گزینه‌ها:
گزینۀ «۱» : حشرات سامانۀ دفعی متصل به روده به نام لوله‌های مالپیگی دارند. یون‌های پتاسیم و کلر از همولنف به لوله‌های مالپیگی ترشح و در پی آن آب از  طریق اسمز وارد این لوله‌ها می‌شود. سپس اوریک‌اسید به لوله‌ها ترشح می‌شود. محتوای لوله‌های مالپیگی به روده‌، تخلیه و با عبور مایعات از روده، آب و یون‌ها بازجذب می‌شوند. سامانۀ دفعی متانفریدی(سامانۀ دفعی در کرم‌خاکی) برخلاف سامانۀ دفعی در حشرات (لوله‌های مالپیگی) برای دفع مواد با روده در ارتباط نیست.
گزینۀ «۲» : سامانۀ دفعی در پلاناریا از نوع پرتونفریدی است که شبکه‌ای از کانال‌ها است که از طریق منافذ دفعی به خارج بدن راه می‌یابند و کار اصلی آنها، دفع آب اضافی است و بیشتر دفع نیتروژن، از طریق سطح بدن انجام می‌شود. در طول کانال‌های پروتونفریدی، یاخته‌های شعله‌ای قرار دارند. مایعات بدن از فضای بین یاخته‌ای به یاخته‌های شعله‌ای وارد میشوند و ضربان مژه‌های این یاخته‌ها (که ظاهری شبیه شعلۀ شمع دارند) مایعات را به کانال‌های دفعی هدایت، و از منافذ دفعی خارج می‌کند؛ بیشتر کرم‌های حلقوی (نظیر کرم‌خاکی) و نرم‌تنان سامانۀ دفعی متانفریدی دارند. بدن کرم‌خاکی از حلقه‌هایی تشکیل شده که هر کدام یک جفت متانفریدی دارند. متانفریدی لوله‌ای است که در جلو، قیف مژک‌دار و در نزدیک انتها، دارای مثانه است که به منفذ ادراری در خارج از بدن ختم می‌شود.
گزینۀ «۳» : در سخت‌پوستان، مواد دفعی نیتروژن‌دار با انتشار ساده، از آبشش‌ها دفع می‌شوند. برخی از سخت‌پوستان (مثل میگوها و خرچنگ‌ها) غدد شاخکی دارند. مایعات دفعی، از حفرۀ عمومی به این غده تراوش و از منفذ دفعی نزدیک شاخک، دفع می‌شوند؛ پس در این جانوران، سامانۀ دفعی شامل آبشش‌ها و غدد شاخکی است که به نواحی خاصی از بدن محدود شده‌اند. سامانۀ دفعی پروتونفریدی (سامانۀ دفعی در پلاناریا) در سراسر بدن جانور پراکنده شده است.