با توجه به آیه‌ی شریفه‌ی «وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ: و اگر بلایی به او رسد، از خدا رویگردان می‌شود و در دنیا و آخرت (هر دو) زیان می‌بیند این همان زیان آشکار است.» ضرر و زیان واضح و آشکار معلول رویگردانی از خدا در هنگام برخورد با بلایا است.

جامعه‌ی موحد، حکومت کسای را که خداوند به آن‌ها حق حکومت کردن نداده است را نمی‌پذیرد، با آنان که با خداوند و مسلمانان دشمنی می‌ورزند دوستی نمی‌کند، یا ظالمان مبارزه می‌کند، بنابر فرمان خداوند، از محرومان و مستضعفان حمایت می‌کند و به این سخن خداوند گوش فرا می‌دهد که فرموده است: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَ عَدُوَّكُمْ أَوْلِياءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ كَفَرُوا بِما جاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ» و علت دشمنی کردن مسلمانان با حاکمان ظالم این است که آنان به دین حقی که برای شما آمده است، کفر ورزیده‌اند.