بیایید گزینه‌ها را بررسی کنیم تا ببینیم کدام‌یک اسلوب استثناء (جمله‌ی استثنایی) نیست:

1) لا یقنص صیداً إلّا المبادرون مع الفجر!
ترجمه: هیچ‌کس شکار نمی‌کند مگر آنانی که سحرخیزند.
این جمله اسلوب استثناء است چون «إلّا» آمده و بعدش مستثنی آمده.
✅ جمله‌ی استثنایی است.

2) ما نال مناه من ترک الحرص!
ترجمه: کسی که حرص را ترک کرد به خواسته‌اش نرسید.
در این جمله نه «إلّا» داریم، نه «سوی»، نه هیچ نشانه‌ای از جمله استثنایی.
❌ این جمله استثنایی نیست و پاسخ درست سؤال است.

3) لا یغتنم قدر صفو الماء إلّا الظّمْآن!
ترجمه: فقط فرد تشنه قدر آب زلال را می‌داند.
وجود «إلّا» و ساختار منفی جمله نشان‌دهنده‌ی اسلوب استثناء است.
✅ جمله‌ی استثنایی است.

4) ما أرجوه إلّا یتّبع هذا المنهج!
ترجمه: چیزی که امید دارم فقط این است که این روش را دنبال کند.
باز هم «إلّا» داریم و جمله در قالب استثناء آمده است.
✅ جمله‌ی استثنایی است.

پاسخ درست: گزینه 2، چون تنها جمله‌ای است که اسلوب استثناء ندارد.