کدام بیت با حدیث "من عرف نفسه فقد عرف ربه " قرابت معنایی دارد ؟ ۱) دانش اندر دل چراغ روشن است / وز همه بد بر تن تو جوشن است ۲)دل شود گر به علم بیننده / راه جوید به آفریننده ۳)آفرینش همه تنبیه خداوند دل است / دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار ۴)آنچه در علم بیش می باید / دانش ذات خویش می باید مفهوم بیت "کوه و دریا و درختان همه در تسبیح اند / نه همه مستمعی فهم کند این اسرار" با کدام گزینه تناسب بیشتری دارد ؟؟ ۱) ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند / تا تو نانی به کف آری به غفلت نخوری ۲) هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید / بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه ۳) آفرینش همه تنبیه خداوند دل است / دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار ۴) نعمتت بار خدایا ز عدد بیرون است / شکر انعام تو هرگز نکند شکرگزار کدوم گزینه ها میشه ؟؟لطفا با دلیل قانع کننده جواب بدین